Kiedy spacerujesz po Schwerinie, oddychasz historią. W końcu jest to najstarsze miasto w dzisiejszej Meklemburgii-Pomorzu Przednim. I jest piękne, z dwunastoma jeziorami i mnóstwem kultury. Do tego stopnia, że UNESCO skinęło głową, gdy przyszło do nadania mu tytułu Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zaangażowanie w ten upragniony zaszczyt pochodzi od mieszkańców Schwerina. Ich miasto jest zdecydowanie jedną z największych atrakcji kulturalnych tej planety.
Każdy, kto stoi w centrum miasta, wie, że ma rację. Sam zamek Schwerin, malowniczo położony na wyspie na jeziorze Schwerin, jest bajecznie piękny. Ma też długą i bogatą historię. Jego początki sięgają X wieku, kiedy w tym miejscu stał słowiański gród. W XIX wieku, za panowania wielkiego księcia Fryderyka Franciszka II, zamek otrzymał swój obecny neorenesansowy wygląd. Służył jako rezydencja książąt i wielkich książąt Meklemburgii i jest wybitnym przykładem architektury i przepychu tamtych czasów.
Odwiedzający Pałac Schwerin mogą odkryć wiele skarbów i zabytków. Wspaniałe sale i obrazy są bogato zdobione i oferują wgląd w życie i kulturę szlachty w XIX wieku. Sala tronowa jest szczególnie imponująca, ale nie jedyna.
Na liście dziedzictwa kulturowego UNESCO znajduje się jednak nie tylko Pałac Rezydencjonalny. Znajduje się tam również 36 innych wartych zobaczenia budynków, które często wywołują efekt "wow" na ustach patrzącego. Należą do nich klasyczne zabytki Schwerina, takie jak Muzeum Państwowe, Teatr Dworski i katedra. Ale są też mniej znane zabytki, takie jak rezydencja Demmlera czy gimnazjum Fridericianum. Uwzględniono również nadwornych dostawców Uhle, Wöhler i Krefft. Praktycznie wszystkie działają do dziś.
Dostawcy dworscy byli wyspecjalizowanymi firmami i rzemieślnikami, którzy dostarczali produkty i usługi wyjątkowej jakości bezpośrednio na Dwór Wielkiego Księcia. Od handlarza winem, który sprowadzał najlepsze wina z całej Europy, przez nadwornego krawca, który szył ubrania, po jubilerów, stolarzy i cukierników. Aby wymienić tylko kilka przykładów. W 1893 roku było w sumie 436 posiadaczy tytułów, z których nie wszyscy mieli siedzibę bezpośrednio w Schwerinie.
Droga do zostania nadwornym dostawcą nie była łatwa. Przede wszystkim trzeba było przez lata zwracać na siebie uwagę stałą jakością i niezawodnością, a następnie złożyć wniosek. Kandydaci byli zazwyczaj oceniani przez członków dworu lub samego Wielkiego Księcia. Oczywiście dwór również płacił za ten zaszczyt. Pieczęć kosztowała 300 marek. Kandydat mógł następnie oznaczać wizytówki i papiery firmowe herbem lub dekorować sklep certyfikatem. Udana strategia marketingowa nawet w tamtych czasach, ponieważ tytuł dostawcy dworu był tak samo ważny i znaczący jak dzisiejsza pieczęć Stiftung-Warentest.
W rezultacie wokół zamku w Schwerinie rozwinęła się sieć ekspertów i rzemieślników, która nie tylko zaspokajała potrzeby dworu, ale także miała znaczący wpływ na życie miejskie.
CaféPrag znajduje się w centrum starego miasta w Schwerinie, zaledwie kilka kroków od zamku. Budynek na rogu ulic Schloße i Puschkinstraße jest ucztą dla oczu z wysokim i imponującym schodkowym szczytem. W 1755 roku ówczesny właściciel Johann Gottlob Hering został mianowany nadwornym cukiernikiem przez księcia Christiana Ludwiga. Jego cukiernia i kawiarnia w barokowym domu z muru pruskiego kilkakrotnie przechodziła z rąk do rąk, aż w 1791 r. cukiernię w Schwerinie przejął Carl Friedrich Leopold Krefft. W 1909 r. budynek został przebudowany przez Betty Krefft zgodnie z planami mistrza budowlanego Ludwiga Clewe, aby nadać mu obecny wygląd. W 1936 roku Carl Krefft sprzedał dom, a należąca do niego kawiarnia była prowadzona przez ówczesnego mistrza cukierniczego. Zmieniła się również nazwa restauracji. Dopiero w 1959 roku dawna cukiernia została przemianowana na Restaurant CaféPrague.
Na froncie znajduje się mural z motywem Mostu Karola i Hradczan w Pradze, więc nazwa jest jasna. Ale mural ze starego budynku Krefft został również odkryty podczas prac konserwatorskich po zjednoczeniu.
„13 warstw farby musiało zostać usuniętych, aby ponownie odsłonić malowidło,
mówi Thomas Hildebrandt, który obecnie prowadzi Café Prag. Thomas Hildebrandt wie, że sprzedaje nie tylko kawę i ciasto, ale także doświadczenie. „Z nami możesz dotknąć historii Schwerina! “ Dlatego historyczny urok jest utrzymywany za wszelką cenę. „Dywan jest częścią historii. Podobnie jak oryginalne panele ścienne. Fotele również pozostaną.
Goście, którzy nie wiedzą nic o długiej historii, zdadzą sobie sprawę, że to miejsce jest czymś wyjątkowym, gdy wejdą do CaféPraga.
„Nie dbam o ciasto“, mówi Thomas Hildebrandt. Niemniej jednak każdego dnia w gablocie znajduje się dziesięć różnych smaków. Tort marcepanowy to ten z najtrudniejszą historią. Dla tych, którzy lubią lżejsze, polecane jest ciasto maślane z mango. Tak, to naprawdę sprawia, że chcesz odwiedzić to miejsce.
Urok minionych czasów robi wrażenie w kolejnym sklepie na dworze, Weinhaus Uhle, który jest przecież najstarszym sklepem w Schwerinie.
Przynajmniej tak imponujące, jak ilości wina, które kiedyś sprzedawano tutaj za ladą. Biznes był tak udany, że w Schwerinie trzeba było wynająć zewnętrzną przestrzeń magazynową na 900 000 litrów wina w beczkach i milion butelek. Sukces rozpoczął się w 1751 roku, kiedy to książę Christian Ludwig II przyznał Johannowi Georgowi Uhlowi przywilej winiarza Frey i tym samym uczynił go częścią dostawców na dworze.
Dziś Weinhaus Uhle umiejętnie łączy tradycję z nowoczesnością. W stylowo odrestaurowanym budynku mieści się elegancka restauracja dla smakoszy, która jest powszechnie znana ze swojej wyrafinowanej kuchni i wyśmienitego wyboru win. Szef kuchni i jego zespół tworzą kulinarne arcydzieła, które łączą regionalne specjały z międzynarodowymi wpływami i czekają na swoją pierwszą gwiazdkę Michelin. Wine bistro „George“ ü przekonuje starannie dobraną kartą win i przysmakami na lunch i kolację.
Zabytkowe pokoje zostały pięknie odnowione. Na parterze z drewnianymi panelami ściennymi i beczkowym sufitem goście przenoszą się do minionej epoki. Wrażenie to dopełnia Sala Rycerska na pierwszym piętrze. Reprezentacyjny, misterny wystrój ścian i sufitów jest dobrze zachowany i niezwykle imponujący w stylu neorenesansowym. Istniejące witraże zdobią herby miejskie i rodowe. Uczta dla oczu par excellence.
Jeśli chcesz, możesz również zarezerwować tutaj pokój. Dom jest teraz także czterogwiazdkowym hotelem o podwyższonym standardzie, który jest wspaniałym miejscem na pobyt. Małżeństwo Annika i Dirk Frymark prowadzą hotel, który jest obecnie również wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, z wielkim sercem i duszą.
„Naszym celem jest utrzymanie historii Weinhaus Uhle przy życiu i przekazanie naszym gościom autentycznego kawałka tradycji Schwerina"“ wyjaśnia Annika Frymark. Pracujemy z pasją, aby dalej rozwijać naszą ofertę gastronomiczną (lub: podnieść ją na najwyższy poziom) i zdobyć gwiazdkę Michelin.“ Dirk Frymark dodaje: „ Połączenie tradycji i innowacji to nasz przepis na sukces. To dla nas wielki zaszczyt prowadzić ten historyczny lokal i jednocześnie wyznaczać nowoczesne standardy kulinarne.
W XIX wieku “hurtownia wina” Wöhler była dostawcą na dwór Wielkiego Księcia. W tamtym czasie główny nacisk kładziono na Bordeaux. Było ono bardzo popularne na dworze. Dziś w menu mam tylko jedno Bordeaux - mówi Nicole Menke-Borchers, która porzuciła karierę w bankowości, aby poświęcić się temu historycznemu miejscu. I to bez żadnego doświadczenia w gastronomii. Ale z wielką pasją do „wszystkiego, co stare“.
.
Historia została zachowana, pielęgnowana i przeżywana z wielką dbałością o szczegóły. Restauracja ma osobliwą, krętą atmosferę i zawsze była centralnym punktem dla mieszkańców Schwerina, aby świętować ważne uroczystości. Roulade jest absolutną koniecznością w menu. Bo jak każdy zakątek Wöhler, ma tu swoją tradycję. Gdy raz usunąłem ją z menu, w Schwerinie wybuchła rewolucja.“ Bo do Weinhaus Wöhler przyjeżdża się, by delektować się gulaszem przy lampce wybornego wina. W ciszy i spokoju.
Jednak termin "hurtownia wina", który zdobi front sklepu złotymi literami, jest mylący. Dziś chodzi raczej o gastronomię i nowoczesny hotel. Handel winem jest raczej niewielki. W piwniczce przechowuje się tylko 1000 butelek. Kiedy wino się kończy, jest po prostu zamawiane ponownie - zgodnie z duchem czasu.
Restauracja skupia się na wyjątkowej atmosferze. Na przykład wspaniałe witraże, których mądrość wciąż ma znaczenie. „Śpiewając piwo, chwalę to“ i szczegółowe malowane malowidła ścienne, które zostały pięknie odrestaurowane i opowiadają o wspaniałej przeszłości.
Założony w 1819 roku Weinhaus Wöhler przez wieki nie stracił nic ze swojego uroku.
„Naszym zadaniem jest zachować tradycję i jednocześnie być otwartym na nowe rzeczy,
wyjaśnia Nicole Menke-Borchers, która prowadzi firmę z zaraźliwym entuzjazmem. Chcemy nie tylko oferować naszym klientom doskonałe jedzenie, ale także przekazywać kawałek kultury i historii. Dlatego lubię osobiście oprowadzać gości po lokalu. A wycieczka jest tego warta.
“Chcemy zebrać ludzi i ich rozgrzać. I oczywiście pokazać im kawałek historii Schwerina. W końcu jesteśmy częścią dziedzictwa kulturowego.
Weinhaus Wöhler, CaféPrag i Weinhaus Uhle łączy nie tylko fakt, że były dostawcami dla dworu, a obecnie są częścią zespołu UNESCO, ale także łączą przeszłość i teraźniejszość, tworząc wyjątkową symbiozę. W Schwerinie historia jest zachowana i podtrzymywana przy życiu. Teraz wie o tym cały świat, bo hej! Schwerin został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wielkie gratulacje.
Wszystkie elementy zespołu rezydencjonalnego można znaleźć na stronie światowego dziedzictwa Schwerin.
>
Przysłowiowa atrakcja wśród kościołów w Meklemburgii: Katedra w Schwerinie. To imponujące arcydzieło ceglanej architektury gotyckiej jest najstarszym budynkiem w mieście Schwerin, ma najwyższą wieżę kościelną w Meklemburgii o wysokości 117,5 metra i jest jedyną prawdziwą katedrą w kraju związkowym. Katedra jest otwarta codziennie. Tych, którzy wspinają się po 220 stopniach wieży, wita zapierający dech w piersiach widok na pojezierze Schwerińskie.
Na zlecenie Wielkiego Księcia architekt Hermann Willebrand stworzył projekt pomieszczenia na pościel. W 1878 r., po wyburzeniu poprzedniego budynku, został on uzupełniony o "komnatę łóżkową". Willebrand ujednolicił oba elementy za pomocą jednolitego projektu i prostej klasycznej fasady tynkowej.
W związku z rozbudową i przebudową ogrodów pałacowych w XIX wieku, nowy "Hofgaertner-Etablissement" został zbudowany w latach 1856/57 według projektu architekta Hermanna Willebranda. Budynek służył jako budynek mieszkalny i usługowy nadwornego ogrodnika i dlatego znajdował się w bezpośrednim sąsiedztwie tego ogrodu.
Staw Pfaffenteich w sercu Schwerina, otoczony szeroką promenadą, rozciąga się na ponad 12 hektarach i jest otoczony imponującymi zespołami historycznymi. Niegdyś źródło młyna, a obecnie symbol miasta, oferuje harmonijne połączenie historii i rekreacji.
W widocznym miejscu nad jeziorem Schwerin odwiedzający znajdą najlepszą kolekcję malarstwa holenderskiego, a także obrazy od XVI do XXI wieku oraz dzieła sztuki i rzemiosła oraz grafiki.
Stary Pałac znajduje się w Starym Ogrodzie, na rogu ulicy Schlossstraße, a jego wschodnia fasada zwrócona jest w stronę pałacu. Stary Pałac, znany również jako Alexandrinenpalais lub Erbprinzenpalais, był ważną częścią zespołu mieszkalnego Schwerina od 1801 roku ze względu na jego dworskie przeznaczenie.
Stary Dworski Dom Ogrodnika został zbudowany dla nadwornego ogrodnika Christiana Daniela Friedricha Kletta. Otrzymał on tę posiadłość w prezencie od Wielkiego Księcia. Stanowi on istotną część dawnej szkółki pałacowej z zachowanymi budynkami.
Kantyna oficerska w Schwerinie została zbudowana w latach 1897-1900 i jest malowniczo położona na Ostdorfer Berg, naprzeciwko zamku i nad barokową kaskadą trawników. Budynek, będący przykładem architektury neorenesansowej, mieści wspaniałą mesę oficerską i jest częścią historycznego zespołu koszar, który zachował się do dziś. Po szeroko zakrojonych pracach renowacyjnych budynek służy obecnie jako siedziba firmy.
Budynek mieszkalno-handlowy autorstwa nadwornego architekta Georga Adolpha Demmlera na południowym brzegu rzeki Pfaffenteich został zbudowany w 1842 roku i jest uderzającym przykładem mieszczańskiej architektury klasycystycznej. Ze swoją obszerną narożną wieżą i reprezentacyjną strukturą charakteryzuje krajobraz miasta. Pierwotnie zbudowany jako dom Demmlera, był później kilkakrotnie przebudowywany i obecnie służy jako budynek mieszkalny i handlowy.
Monumentalny budynek administracyjny znajduje się w północno-zachodniej części starego miasta, bezpośrednio nad jeziorem Pfaffenteich. Budynek został wzniesiony, gdy administracja wielkoksiążęca przeniosła się z Ludwigslust do Schwerina w latach 1842-1845.
Koszary artyleryjskie w Schwerinie, zbudowane w latach 1856-1861, reprezentują styl średniowiecznych budynków fortecznych i są uderzającym przykładem XIX-wiecznej architektury wojskowej. Ich wyeksponowana lokalizacja na Ostorfer Berg i projekt architektoniczny podkreślają polityczną stabilność monarchii w czasach wstrząsów społecznych.
Meklemburski Teatr Państwowy w pięknej stolicy kraju związkowego Schwerin ma wiele do zaoferowania: utalentowany zespół aktorski, wszechstronny teatr muzyczny, trzecią najstarszą orkiestrę w Niemczech, międzynarodowy zespół baletowy, Młody Teatr Państwowy Parchim i tradycyjną scenę Fritza Reutera - up Platt, a także najważniejszy punkt sezonu każdego lata, Festiwal Zamkowy w Schwerinie z jego zróżnicowanym programem.
Dom Komendanta na południowym brzegu rzeki Pfaffenteich w Schwerinie jest eleganckim przykładem architektury neoklasycystycznej i służył jako oficjalna rezydencja dowódcy Batalionu Grenadierów Gwardii. Zbudowany w latach 1836-1837, jest symbolem reformy i modernizacji meklemburskiej armii pod rządami wielkiego księcia Paula Friedricha.
Neustädtische Palais służył jako tymczasowa rezydencja Wielkiego Księcia podczas przebudowy pałacu i znajduje się przy historycznej ulicy Puschkinstraße. Jego styl, charakteryzujący się elementami francuskiego renesansu i baroku, odzwierciedla charakterystyczny styl mistrzów budowlanych Johanna Joachima Buscha i Hermanna Willebranda. Od rezydencji wdowy do wielkiej rezydencji książęcej, został przekształcony na przestrzeni wieków i stał się własnością państwa w 1920 roku.
Dawne Stajnie Wielkoksiążęce zostały zbudowane około 1850 roku jako oddzielny budynek gospodarczy od budynku Marstall, który został ukończony naprzeciwko w 1842 roku. Oprócz obszarów opieki nad końmi, budynek mieścił również mieszkania dla weterynarzy i opiekunów zwierząt. Jego prosta, późnoklasycystyczna fasada przylega do budynku stajni.
Główny dworzec kolejowy w Schwerinie, otwarty w 1847 roku i bogaty w historyczną architekturę, znajduje się na północny zachód od starego miasta i jest ważnym węzłem komunikacyjnym. Imponujący budynek dworca i luksusowe pokoje królewskie przypominają o imperialnej przeszłości miasta. Po szeroko zakrojonej renowacji, w 2008 roku otrzymał nagrodę "Stacji Roku".
Prestiżowe gimnazjum Fridericianum na Pfaffenteich w Schwerinie zostało zamówione przez Fryderyka Franciszka II i zbudowane przez Hermanna Willebranda w latach 1868-1870. Podłużny, dwupiętrowy budynek z cegły charakteryzuje się wschodnim brzegiem i łączy w swojej architekturze historyczne odniesienia z nowoczesnymi elementami. Obecnie mieści się w nim kampus Szkoły Medycznej w Hamburgu.
Budynek Kolegiaty I w Schwerinie, w pobliżu zamku i od strony ulicy Schloßstraße, został zbudowany na polecenie Fryderyka Franciszka I. Klasycystyczny trójskrzydłowy kompleks zachwyca tarasowym dziedzińcem honorowym, imponującym portalem i wspaniałą klatką schodową. Do jego budowy mogły zostać wykorzystane materiały z dawnego klasztoru franciszkanów. Sąsiedni budynek kolegiaty II, zbudowany w latach 1890-1892 przez Georga Daniela, połączony jest trzyczęściowym łukiem triumfalnym. Posiada centralny dziedziniec, stiukowe sufity i zachowane systemy drzwi. Oba budynki są ważnymi przykładami architektury klasycystycznej w Schwerinie.
Malowniczy Jägerhof, który położony jest wokół wysadzanego drzewami dziedzińca z widokiem na zamek, został zbudowany w 1855 roku. Zespół budynków pochodzi z XVIII wieku, kiedy to został zbudowany w sąsiedztwie książęcego leśnictwa i terenów łowieckich, które znajdowały się zaledwie kilka metrów dalej na północny zachód. Wszystkie trzy budynki Jägerhof zostały zbudowane w solidnej konstrukcji i z ceglanymi opaskami typowymi dla ówczesnych budynków Willebrand.
Szklarnia i znajdujący się naprzeciwko niej Kavaliershaus w ogrodach pałacowych w Schwerinie tworzą imponujący zespół architektoniczny zaprojektowany przez Petera Josepha Lenné i Georga Adolpha Demmlera. Usytuowane w rozległym parku krajobrazowym, służyły jako letnia rezydencja i symbolizują gościnność wielkiej rodziny książęcej.
Zbudowane na początku XX wieku Archiwum Państwowe w Schwerinie nad jeziorem Burgsee przechowuje unikalną kolekcję dokumentów i akt Wielkiego Księstwa Meklemburgii-Schwerin. Dzięki imponującemu połączeniu stylu historycznego i nowoczesnej technologii budowlanej, jest to jeden z najważniejszych budynków wielkoksiążęcych w Schwerinie i został zachowany w niemal niezmienionym stanie.
Przy Königsstraße, obecnie Puschkinstraße, naprzeciwko Palais Brandenstein znajduje się prestiżowy dawny wielkoksiążęcy pałac ministerialny, którego tylna część wychodzi na w dużej mierze zachowany dziedziniec.
Wielki Arsenał Książęcy na południowo-zachodnim brzegu rzeki Pfaffenteich w Schwerinie, zbudowany w latach 1840-1844, jest imponującym przykładem architektury gotyku Tudorów. Dziś służy jako siedziba Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i łączy historyczną architekturę z centralną lokalizacją na nabrzeżu.
Administracja Domu Wielkoksiążęcego w Schwerinie, zbudowana w latach 1883-1884 przez architekta Rudolfa Zöllnera, znajduje się na rogu Schloßstraße i Ritterstraße. Pierwotnie wykorzystywany jako biuro marszałka dworu, budynek służył również przez pewien czas jako centrum oszczędnościowe i został połączony z Hotelem du Nord w 1920 roku. Architektoniczną atrakcją jest boniowany cokół, ozdobny ryzalit środkowy i pokryty łupkiem płaski dach w stylu barokowym. Wewnątrz zachwyca wspaniała sala z płaskim sklepieniem i filigranowymi maswerkami.
Dawny hotel ministerialny przy Münzstraße, pierwotnie zbudowany jako mennica, został przebudowany w latach 1828/29 przez Ludwiga Augusta Bartninga w stylu klasycystycznym. W 1855 r. służył jako rezydencja i oficjalna siedziba ministrów kraju związkowego Meklemburgii. Dziś reprezentacyjny budynek z boniowaną fasadą należy do Kościoła Północnego.
Kościół św. Pawła jest uważany za doskonały przykład architektury neogotyckiej. Wyróżnia go nie tylko położenie na wzgórzu w historycznym centrum Schwerina, ale także wnętrze. Od czasu konsekracji w 1869 r. przetrwał on burzliwe czasy praktycznie bez zmian. Witraże, maswerki i potężne organy na fryzie to nie jedyne ślady XIX-wiecznej architektury kościelnej. Kościół jest protestancki. Zwiedzanie po wcześniejszym uzgodnieniu.
Annastrasse w Schwerinie, zbudowana w latach 1862-1866, prezentuje szereg neorenesansowych willi, które służyły jako rezydencje dla rodzin arystokratycznych i zamożnych obywateli. Malownicze fasady wzorowane są na formalnym języku pałacu mieszkalnego i posiadają przestronne dziedzińce oraz eleganckie oranżerie.
Weinhaus Wöhler w centrum starego miasta w Schwerinie z hotelem, restauracją i winiarnią jest historycznym zabytkiem Schwerina. W historycznej atmosferze salonu lub w zachęcającym letnim ogrodzie można delektować się sezonową kuchnią ze świeżo przygotowanymi daniami z ryb, mięsa i dziczyzny.
Restauracja w zabytkowej pralni parowej. Pralnia parowa w bezpośrednim sąsiedztwie zamku, teatru i muzeum. Taras w ogrodzie zachęca do odpoczynku. Lunch w dni powszednie. dni powszednie. Czynne od poniedziałku do soboty od 11 do 22 W niedziele od 10 rano brunch
"Neuschwanstein północy". Wybitny budynek romantycznego historyzmu w Europie. Imponujące mieszkanie tronowe. Z muzeum pałacowym, zamkiem i ogrodem pałacowym. Oranżeria.
To rzadkie piękno - jedyny czysto barokowy ceglany kościół w regionie zachodniej Meklemburgii. Architektoniczny kuzyn kościoła Michel w Hamburgu. Warto odwiedzić kryptę książąt meklemburskich. Kościół jest otwarty codziennie i można go zwiedzać.
Nowe Koszary Artyleryjskie w Schwerinie, zbudowane w latach 1898-1900, stanowią centralny element rozbudowanego obszaru koszar na Ostdorfer Berg. Kantyna oficerska, znajdująca się naprzeciwko Residenzschloss, charakteryzuje się uderzającą architekturą, która łączy elementy XVI wieku z regionalnymi odniesieniami. Obecnie odrestaurowane budynki są wykorzystywane jako część biblioteki państwowej i do celów administracyjnych.
Kompleks budynków został zbudowany w latach 1837-1842 według planów Georga Adolfa Demmlera jako ujeżdżalnia ze stajniami i wozownią oraz przyległymi mieszkaniami dla służby. Położony jest na półwyspie i otoczony rozległym terenem zielonym z drzewami i ścieżkami spacerowymi. Obecnie budynek mieści dwa ministerstwa
Dom wina Uhle
