Struikelblok van de Hiddensee schilder Henni Lehmann
Henni Lehmann - de dochter van een Berlijnse arts - trouwde in 1888 met de advocaat Karl Lehmann. Als zelfbewuste persoonlijkheid liet ze haar liefde voor de schilderkunst gelden. Net als veel andere vrouwelijke schilders uit haar tijd moest ze echter kunst studeren aan openbare scholen, die ze in 1913 in een artikel bekritiseerde vanwege hun gebrek aan professionaliteit. In 1907 liet ze een zomerresidentie bouwen voor haar familie op Hiddensee, die ze met veel zorg had gepland om ervoor te zorgen dat het huis opging in het landschap van het eiland. Het resultaat was een architectuur die gemodelleerd was naar de constructie van met riet bedekte vissershutten. Henni Lehmann was haar hele leven zeer sociaal geëngageerd. Haar zomerhuis op Hiddensee werd ook een sociale ontmoetingsplaats. In 1914 richtte ze samen met pastoor Arnold Gustavs en de leraren Berg en Gutzmann de "Natur- und Heimatschutzbund Hiddensee" op.
"In 1922 richtte Henni Lehmann de "Hiddensoer Künstlerinnenbund" op. De schuur van bakker Schwartz naast haar huis werd omgebouwd tot het expositiegebouw "Blauwe Schuur". Hier konden kunstenaars uit heel Duitsland hun werken laten zien aan toeristen die Hiddensee bezochten. Helaas zijn uit deze periode noch een gastenboek noch een tentoonstellingsoverzicht bewaard gebleven. Alleen de namen van de kunstenaars zijn bekend. In 1934 verkocht Henni Lehmann de Blauwe Schuur aan Elisabeth Niemeier. Zij organiseerde ook tentoonstellingen in het gebouw, dat allang beroemd was geworden. Voor Henni Lehmann, een bekeerde Jood, werd het leven op het eiland steeds moeilijker. Het dorp Vitte, waar haar zomerhuis stond, adverteerde in zijn dorpsbrochure uit 1922 met de zin "Joden worden hier niet geaccepteerd". Het eiland Hiddensee was antisemitisch geworden. In 1937 beroofde Henni Lehmann, die aan kanker leed, zichzelf van het leven" (Bron - Hiddensee - Die besondere Insel für Künstler door Ruth Negendanck p. 56).
Henni Lehmanns liefde voor het landschap en de flora van het eiland Hiddensee is onvermijdelijk terug te vinden in haar schilderijen, waarvan er tot op de dag van vandaag helaas maar een paar bewaard zijn gebleven.
