Tragikomedia Gerharta Hauptmanna
W swojej sztuce, która miała premierę w 1911 roku, Gerhart Hauptmann wykorzystuje kamienicę jako odbicie społeczeństwa: na strychu bezrobotny reżyser teatralny Hassenreuter przechowuje swoją kolekcję kostiumów i potajemnie oddaje się miłosnym przyjemnościom. Od czasu do czasu odbywają się tam również lekcje aktorstwa, podczas których toczą się gorące spory o to, czy sztuka powinna być piękna, czy odzwierciedlać prawdziwe życie. Tymczasem na środkowym piętrze sprzątaczka Hassenreutera, Henriette John, marzy o zupełnie innym rodzaju szczęścia: kiedy dowiaduje się o niechcianej ciąży pokojówki Pauline Piperkarckiej, oferuje odkupienie dziecka od zdesperowanej młodej kobiety. Pauline szybko jednak żałuje transakcji i wyznacza panią John na przybraną matkę. Zaalarmowana pani John ucieka z dzieckiem. W międzyczasie Pauline przypadkowo myli niedorozwinięte dziecko morfinisty Knobbe ze swoim własnym, które umiera na oczach kłócących się stron. A mąż pani John, Paul, który pracował jako brygadzista murarski w Altonie i od miesięcy zostawiał żonę samą, chce się z nią rozstać, gdy uświadamia sobie prawdę o swoim nagłym ojcostwie. Zapędzona w kozi róg, pani John nie widzi wyjścia.
