Górnictwo w Malliß ma długą historię. Sól wydobywano w warzelni soli w Conow już w 1304 roku, wydobycie gliny rozpoczęto w połowie XVI wieku, a wydobycie węgla brunatnego rozpoczęto pod ziemią w tak zwanym Friedrich-Franz-Feld około 1817 roku.
Na początku XX wieku wydrążono kolejne tunele w pobliżu Conow. Sztolnia Marienstollen została ostatecznie otwarta na południowym zboczu góry Wanzeberg w 1875 roku. Stąd eksploatowano górny pokład Mallißer, a później bardziej wydajny dolny pokład, aż do zaprzestania wydobycia węgla brunatnego w 1926 r. ze względu na jego nieefektywność. Ale tylko tymczasowo, ponieważ niedobór paliwa po II wojnie światowej sprawił, że wydobycie węgla brunatnego stało się ponownie atrakcyjne, a nawet konieczne, a wydobycie na polu Conow zostało przyspieszone. W szczytowym okresie wydobywano tam prawie milion ton węgla brunatnego rocznie, aż do zamknięcia kopalni w 1960 roku.
Odrestaurowane wejście do Marienstollen, znajdujące się w środku lasu, wciąż przypomina o górniczej tradycji. W 1996 r. odrestaurowano tzw. otwór wylotowy, który niszczał od 1908 r. i niemal całkowicie zniknął pod piaskiem wydmowym. Oprócz murów, podczas wykopalisk odzyskano elementy dekoracyjne, takie jak dwa gołębie wieżowe i dwóch klęczących górników, a także terakotową tablicę z hasłem "Glück auf" ("Powodzenia"), którą można zobaczyć w Muzeum Regionalnym Kaliß. Dziś wejście do Marienstollen jest pomnikiem historii górnictwa w Meklemburgii, które istniało tylko tutaj. Raz w roku, w pierwszą niedzielę lipca, dawni górnicy spotykają się tutaj, aby upamiętnić to wydarzenie.
