Kościół Mariacki w Loitz to XIII-wieczny budynek sakralny w Loitz.
Najstarsze wzmianki o kościele parafialnym pochodzą z 1299 r. Jest to trójnawowy, pięcioprzęsłowy kościół halowy z prostym zakończeniem na wschodzie i strzelistą wieżą na zachodzie. Rdzeń dwóch przęseł kościoła pochodzi z XIII wieku. Hol wejściowy i dwie nawy boczne zostały dodane w późnym średniowieczu. Jednak rozległe dodatki i zmiany zostały dokonane w XVII wieku, a dodatki zostały wykonane w XIX i XX wieku. Kościół został zbudowany z kamienia polnego i cegły, później mur został otynkowany.
Przebudowy z 1600 roku zostały sfinansowane przez księżną Zofię Jadwigę. Pierwotne mury otaczające wieżę od północy i południa zostały zburzone, a od wschodu dobudowano trzy przęsła; w tym samym czasie zburzono również chór. W latach 1809-1811 kościół został ponownie gruntownie odnowiony pod kierunkiem Johanna Gottfrieda Quistorpa. W tym czasie Joachim Friedrich Barkow został mianowany pastorem przez króla szwedzkiego w latach 1802/03-1836, a później został superintendentem i radcą konsystorza. Został pochowany obok północnej ściany. Wieża kościoła została przebudowana w 1832 roku. W 1866 r. do ściany szczytowej od wschodu dobudowano dwie zakrystie. W 1906 r. zamurowano dwa południowe wejścia.
Wyposażenie kościoła Mariackiego obejmuje barokowy ołtarz wykonany w 1720 roku w warsztacie Eliasa Keßlera, ambonę wykonaną przez Johanna Gottfrieda Quistorpa, granitową chrzcielnicę z czterema rzeźbionymi głowami na kopule, trzynaście paneli z portretami ze stall książęcych oraz bibliotekę podarowaną przez księżną w 1621 roku. Organy zostały zbudowane w 1941 roku przez lubecką firmę Kemper, a dzwony kościelne składają się z dwóch dzwonów z brązu i trzech małych talerzy wykonanych w 1996 roku.
