De kunstenaars Eberhard Marx en Rainer Sperl
Het leven is complex, onzeker, soms bedreigend en tragisch, maar ook vol positieve verrassingen. Dit zou het motto van de kunstenaar Eberhard Marx kunnen zijn.
Mechanica, machines en metalen buizen spelen een centrale rol in zijn werken. Ze symboliseren complexiteit en illustreren de vele onderlinge verbindingen en netwerken van de moderne wereld. Alles is met elkaar verbonden en hangt met elkaar samen, waardoor het verschil tussen oorzaak en gevolg vaak wordt opgeheven.
Marx' afbeelding van de zeer symbolische appel verwijst ook naar de Bijbelse zondeval en de schadelijke effecten daarvan op ons leven. De mens mag dan een stofje zijn in het universum en een klein "radertje in het wiel" van de moderne wereld, maar hij is altijd zowel slachtoffer als dader. Eberhard Marx is een creatieve verhalenverteller. Hij schildert fantastische landschappen, mysterieuze gebouwen, bizarre stadsgezichten en eigenzinnige figuren, waarbij hij vaak gebruik maakt van historische gebeurtenissen, filosofische allegorieën, maar ook een flinke dosis zwarte humor.
Zijn werken worden ook gekenmerkt door een hoge mate van creatieve en technische vaardigheid. Hij cultiveert een schilderstijl waarvan de precisie, nauwkeurigheid en aandacht voor detail zijn unieke beeldtaal meesterlijk onderbouwen. Het resultaat zijn schilderijen die de kijker aanvankelijk overweldigen, uitdagen om ze te interpreteren en uiteindelijk misschien doen glimlachen.
Omdat de werken van Marx niet alleen origineel en raadselachtig zijn, maar ook gelaagd door de effecten van collage en vervorming, nodigen ze de kijker uit om beter te kijken en een intensieve dialoog aan te gaan. Ze zijn zowel onthutsend als vermakelijk en zijn tentoonstelling zorgt ongetwijfeld voor een intellectueel uitdagende en plezierige kunstervaring.
Rainer Sperl
geboren in Chemnitz, opgeleid als timmerman, studeerde toegepaste kunst in Heiligendamm en maakte daar zijn eerste kleisculpturen. En of hij nu filmarchitect was bij DEFA of decorontwerper bij het cabarettheater Obelisk in Potsdam, zijn passie voor beeldhouwen heeft hem nooit losgelaten.
Op 37-jarige leeftijd ging hij freelance werken en kreeg hij zijn eerste persoonlijke tentoonstelling van VEB Umweltgestaltung und Bildende Kunst in de "Galerie im Keller" in Potsdam, hoewel hij in de DDR-tijd tevergeefs probeerde toegelaten te worden tot de Vereniging van Beeldende Kunstenaars. Culturele functionarissen, maar ook collega-kunstenaars die zichzelf serieus nemen, hebben het altijd moeilijk met humor.
Sinds hij in 1986 als freelancer begon te werken, heeft zijn artistieke werk zich ontwikkeld tot een onnavolgbare stijl. Zijn werken zijn uniek in hun ordening en grillige verfijning. Zijn satirische, groteske, poëtische figuren en composities onthullen genadeloos hun dubbelzinnigheid.
De kunstenaar verrast keer op keer met zijn speelse creativiteit en opmerkelijk solide vakmanschap.
Rainer Sperl noemt zijn werk geen sculpturen, objectcollages of driedimensionale karikaturen - nee, het is SPERLZEUG. Zijn figuren zijn zo karaktervol dat vervalsers er hun handen vol aan zouden hebben.
Het geheim van het effect van Rainer Sperls werken is de pretentieloze en toch zo aangrijpende humor die, ondanks zijn subtiele en vaak macabere kwaadaardigheid (die echter nooit echt beledigt), afziet van hyperintellectuele drogredenen.
Ondanks hun vaak groteske aard zitten zijn sculpturen vol menselijke liefde.
Alleen iemand die van mensen houdt, kan zo ongegeneerd de draak met ze steken zonder ze te beledigen.
Ralf Schleiff
