Zamek Wiligrad: Park budzi się ze snu

Żwirowa ścieżka prowadzi wokół zamku Wiligrad do małego dziedzińca z najpiękniejszym widokiem: po lewej stronie jezioro Schwerin jest niebieskie, z przodu widać łagodnie opadający trawnik z łysymi cyprysami, platanami i drzewem trąbkowym. Za nim przez zieleń przebija się wieża katedry w Schwerinie. Marzenie o parku zamkowym, również dlatego, że sam zamek Wiligrad przyciąga wzrok: imponujący, dwuskrzydłowy neorenesansowy budynek z końca XIX wieku, który stylistycznie nawiązuje do renesansu z czasów księcia Johanna Albrechta I i wyróżnia się fasadą ozdobioną licznymi elementami z terakoty.

Jednak w czasach NRD zamek i park nagle zniknęły z map z powodów politycznych. Teren był najpierw wykorzystywany jako szkoła partyjna, a następnie jako centrum szkoleniowe dla policji ludowej. Publiczność nie była tam mile widziana. Każdy, kto dziś spaceruje po 19-hektarowym parku pałacowym, spaceruje również po kawałku współczesnej historii. W okresie powojennym wycinka drzew, niekontrolowany rozwój oraz bunkry i budynki mieszkalne szkoły milicyjnej zniszczyły park krajobrazowy. W 2011 r. rozpoczęliśmy jego renowację" - wyjaśnia Dietmar Braune, kierownik Działu Parków i Ogrodów Pałacu, Ogrodów i Zbiorów Sztuki Meklemburgii-Pomorza Przedniego. Teren parku krajobrazowego został przebudowany, a wiele ziemi zostało oczyszczone, ponieważ po 40 latach niekontrolowanego wzrostu, praktycznie wszystko było zarośnięte", wspomina Braune. W zasadzie zrewitalizowaliśmy park, który już nie istniał. To naprawdę bardzo miłe!

Zrekonstruowano również „Źródło Elżbiety“ i odkryto tak zwane „Schody Cesarskie“, które kiedyś prowadziły w górę od lądowiska na brzegu. Wierne oryginałowi? „W miarę możliwości pracowaliśmy na podstawie oryginalnych planów i starych zdjęć. Tam, gdzie nie mogliśmy niczego znaleźć, uzupełniliśmy luki" - dodaje Braune. Jest szczególnie zadowolony z Braunschweig Löwen, rzeźby z brązu osadzonej na wapiennym cokole. Jest to replika. Oryginał zaginął po 1945 roku. Dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności forma identycznego lwa była nadal dostępna w Ratzeburgu i mogliśmy ją ponownie wykorzystać. Teraz lew jest z powrotem tam, gdzie jego miejsce.