De eilandkerk Hiddensee in Kloster is het laatst zichtbare gebouw uit de tijd van het cisterciënzerklooster en daarmee het oudste gebouw op het eiland Hiddensee.
De eilandkerk werd in 1332 ingewijd als vissers- en boerenkerk buiten het cisterciënzerklooster in de huidige wijk Kloster. Het werd in de 18e eeuw volledig herbouwd en kreeg in 1922 het houten tongewelf met rozen beschilderd door Nikolaus Niemeier. Tegenwoordig staat dit indrukwekkende ontwerp bekend als de Hiddenseer Rosenhimmel.
De grafplaat van abt Johannes Runnenberg († 1475) wordt beschouwd als het oudste bewijs uit de kloosterperiode. Het bevindt zich in de noordoostelijke hoek van de kerk, links van het altaar. Vlak ernaast staat een gedenkplaat voor de koopman Samuel Vöhsan, die in 1611 op zee stierf. Rond 1700 werd de ingang van de kerk verplaatst van de westkant naar de zuidkant en werd er een klein portaal gebouwd, dat sindsdien ook dienst doet als klokkentoren. De kerk werd in 1781/82 verbouwd. De ramen werden vergroot en het oorspronkelijke vlakke plafond werd vervangen door een tongewelf van hout. Het indrukwekkende schilderij werd in 1922 gemaakt door de Berlijnse schilder Nikolaus Niemeier. De blauwe lucht boven Hiddensee en de weelderig bloeiende hondsrozen waren waarschijnlijk de inspiratie voor zijn werk. Hij bestrooide het plafond van de kerk met grote en kleine rozen uit de vrije hand, zonder sjabloon. Tegenwoordig staat het plafond van de eilandkerk bekend als de "Hiddenseer Rosenhimmel". De galerij en het kanselaltaar dateren uit de 18e eeuw. Na de Reformatie symboliseerde de combinatie van altaar en preekstoel de gelijkwaardigheid van prediking en communie. Achter de zijconstructies van het altaar werd een inscriptie gevonden die nu te lezen is op een balk bij de ingang:
"Der here do Ick em ersochte erhorde hei mi" (De Heer, sinds ik hem vroeg, hoorde hij mij).
Het doopvont en de doopengel werden rond 1750 aan de kerk toegevoegd. Oorspronkelijk kon de engel worden neergelaten voor de doop. Hij houdt nu de sint-jakobsschelp als doopschaal in zijn rechterhand en een palmtak in zijn linker, maar is nu stevig aan het plafond bevestigd. De houten doopstandaard wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt. Volgens de traditie worden alle doopkandidaten gedoopt met vers water uit de Baltische Zee.
Naast regelmatige kerkdiensten en gebeden voor de vrede, worden er in de zomer tal van sacrale avonddiensten en concerten georganiseerd.
De eilandkerk is tot Pasen 2020 gesloten voor bezoekers vanwege bouw- en restauratiewerkzaamheden.
