Thomas Bernhard (1931-1989) is een van de belangrijkste Oostenrijkse schrijvers van de 20e eeuw.
"Der Untergeher van Thomas Bernhard
Johann von Bülow, voordracht.
Rahel Rilling, viool, Gabriel Adorján, viool, David Adorján, cello
De verteller in dit werk, gepubliceerd in 1983, woont in Madrid en schrijft een scriptie over de Canadese pianist Glenn Gould, "de belangrijkste pianovirtuoos van de eeuw", die op het hoogtepunt van zijn kunnen stopte met spelen. In Madrid ontvangt de verteller een telegram met de aankondiging van de begrafenis van zijn vriend Wertheimer, die zelfmoord heeft gepleegd. De drie hadden elkaar ontmoet in Salzburg tijdens een van Horowitz' muziekcursussen. Het werd al snel duidelijk dat Glenn Gould het grootste genie was. Onder de indruk van de superioriteit van dit genie werd de verteller een "Weltanschauungskünstler", een criticus van zijn tijd en vooral een criticus van Oostenrijk, terwijl Wertheimer in een onomkeerbare existentiële depressie stortte.
In het centrum van de gedachten in "Der Untergeher" staat de reflectie, de gedetailleerde vergelijking van de ik-verteller met Wertheimer, die een confrontatie wordt tussen twee verschillende levensmodellen met dezelfde uitgangspositie.
Johann von Bülow leent nu zijn stem aan dit tragische maar ook humoristische verhaal en brengt deze nuances tussen huilen en lachen vakkundig naar voren. Dit wordt begeleid door het muziekstuk dat vandaag de dag nog steeds bijna in één adem wordt genoemd met Glenn Gould, de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach in een zelden uitgevoerde instrumentatie, door een strijktrio met David Adorján, Rahel Rilling en Gabriel Adorján.
Thomas Bernhard (1931-1989) is een van de belangrijkste Oostenrijkse schrijvers. Hij is vertaald in meer dan veertig talen en wordt nu beschouwd als een wereldschrijver. Als auteur van gedichten, korte verhalen, romans en toneelstukken heeft hij een oeuvre gecreëerd dat wordt beschouwd als een van de
van de belangrijkste literaire prestaties van de 20e eeuw. Bernhards werk roept nog steeds blijvende reacties op bij het publiek en controversiële wetenschappelijke debatten buiten de Duitstalige wereld. In 1963, na het publiceren van verschillende dichtbundels, bereikte hij zijn literaire doorbraak met de roman Frost. Snel na elkaar verschenen er talloze andere romans en korte verhalen: Amras (1964), Verstörung (1967), Das Kalkwerk (1970), Korrektur (1975), Der Untergeher (1983), Alte Meister (1985) en Auslöschung (1986). Vanaf 1970 werd Bernhard ook een van de meest succesvolle Duitstalige toneelschrijvers, met in totaal achttien premières. Hij kreeg publieke erkenning met onder andere de Georg Büchner Prijs (1970), de Premio Letterario Internazionale Mondello (1983) en de Prix Medicis (1988).
