Met paarden zijn... - Lichaam, zintuigen, ziel

Kan vriendschap worden bereikt met een trainingsprogramma? Ontstaat toewijding niet uit wederzijds vertrouwen in het moment? Kan vriendschap "getraind" worden, liefde gemeten in lessen? Moet je niet eerst zelf geloofwaardig worden, betrouwbaar zijn in de beste zin van het woord? Moeten we niet eerder de taal van het paard leren, zodat we begrijpen wat het ons wil vertellen, wat het leuk vindt, waar het bang voor is, waar het om een grens vraagt of om meer vrijheid? Zouden we een vriend vragen om elke dag iets voor ons te doen wat hij niet leuk, saai of zelfs vernederend vindt? En als we dat zouden doen, zou deze vriend zich dan niet op een gegeven moment van ons terugtrekken en zich zowel innerlijk als uiterlijk van ons "afkeren"? Vriendschap is gebaseerd op begrip en vertrouwen, is wederzijds en kan ook een discussie doorstaan als je het niet met elkaar eens bent.

Paarden en mensen zijn zeer sociale wezens en kunnen met elkaar communiceren en een relatie vormen die kan uitgroeien tot een echte vriendschap gebaseerd op wederzijds respect en waardering.
We leren vooral waarneming als basis voor fijne, wederzijdse communicatie met het paard. We leren te kijken naar wat een paard ons vertelt en hoe. We leren hen hun gezichtsuitdrukkingen, hun blik, hun gedrag en hun lichaamstaalsignalen te begrijpen. We leren wat wij als mensen aan het paard communiceren met onze lichaamsuitdrukking, lichaamshouding en onze handelingen, vaak ongemerkt en zonder dat we het bedoelen. Geleidelijk aan zijn we in staat te herkennen wat het voelt, zijn aard en karakter waar te nemen en wat het nodig heeft om ons te vertrouwen, waardoor we op zijn eigen manier kunnen reageren op de signalen die het ons stuurt.

Door zijn manier van communiceren over te nemen, kunnen we op hem reageren en kan hij ons op dezelfde manier begrijpen. We degraderen het paard niet tot een simpele ontvanger van commando's, maar proberen een geloofwaardige en gerespecteerde sociale partner te worden. Het paard imiteert ons als het ons interessant of belangrijk vindt, maar het kan ook ons gedrag weerspiegelen door middel van zijn reacties. Beetje bij beetje zullen we ons realiseren wat het ons vertelt en waar we zelf staan. Het gaat niet alleen om functioneren en lessen leren, maar ook of vooral om onze eigen ontwikkeling. Het paard brengt ons onvermijdelijk op ons punt: ambitie, goed willen zijn, bezitsdrang, angst, arrogantie, perfectionisme en streven naar macht of controle. Geleidelijk aan, door verwachtingen los te laten, komen we in het hier en nu en kan de een of de ander met en door het paard een niveau ervaren dat al spiritueel genoemd kan worden, namelijk "zijn".

Biologe Sabine Birmann is geboren op 10 februari 1960. Ze studeerde biologie in Göttingen, met als specialisatie antropologie en gedragsonderzoek. Sinds haar derde jaar is ze intensief bezig met paarden en haar passie werd haar beroep; sinds 1994 werkt ze als seminarleidster. "Met paarden zijn..." bestaat sinds 1998

www.mitpferdensein.de

Registratie op: info@mitpferdensein.de of telefoon: +49 (0)5554 713